Onverwacht sterk
Mist leunt tegen het appartementencomplex. Over de parkeerplaats loop ik naar de hoofdingang. Vaker heb ik dergelijke gesprekken gevoerd maar telkens weer vind ik het best spannend.
Zijn handdruk is onverwacht sterk. “Ik heb een goede dag vandaag”, zo verklaart hij. “Gisteren niet, dus het is goed dat wij elkaar vandaag spreken”, vervolgt hij. De huiskamer is klein, maar gezellig ingericht. De geur van verse koffie vult de ruimte. Foto’s van kinderen en kleinkinderen sieren de wanden. “Zij zijn de reden dat ik zo lang gevochten heb en die ellendige chemokuren heb ondergaan. Maar natuurlijk ook voor haar!”. Lief pakt hij de hand van zijn vrouw en glimlacht naar haar. “Het liefst was ik langer gebleven, maar het gaat niet meer. Ik heb een mooi leven gehad. Samen hebben wij veel van de wereld gezien. Heel Europa hebben we afgereisd. Dankbaar ben ik voor zoveel goeds. Maar nu is het op en ben ik opgelucht dat morgen de dokter komt”.
Samen bespreken wij zijn wensen voor de uitvaart. Meneer weet precies wat hij wil. Cremeren, niet teveel sprekers, rode rozen op een eenvoudige uitvaartkist en een grijze rouwauto. Ook de muziek heeft hij uitgezocht en hij overhandigt een handgeschreven briefje met daarop 3 muzieknummers.
Bij het afscheid nemen hoef ik niet lang na te denken wat ik tegen hem zeg en wens hem een goede laatste reis toe. Mevrouw wens ik veel sterkte en kracht toe. Vandaag hun laatste dag samen. Een dag waarbij hij afscheid neemt van iedereen die hij liefheeft.
Bewondering heb ik voor deze twee lieve en krachtige mensen. Samen hebben zij gevochten voor een zo lang mogelijk draaglijk leven voor hem. Daar is inmiddels geen sprake meer van en hebben besloten de regie in eigen handen te houden. Niet afwachten, maar ervoor kiezen zelfstandig het leven te beëindigen. Tijdens mijn opvoeding heb ik anders geleerd, maar wie ben ik om zorgvuldige beslissingen te veroordelen? Ik denk dat ik zelf in een soortgelijke situatie ook de leiding zou willen houden.
Buiten heeft de zon het inmiddels van de mist gewonnen. Het belooft een mooie lentedag te worden. De natuur die tot leven komt. Leven en dood. Vandaag zo zichtbaar en voelbaar.
