Image Alt

Levensboek

Levensboek

Levensboek

Zij trok een bureaulade open en zocht in de stapel naar het juiste dossier. “Het is niet zo heel veel hoor. Wij nemen eigenlijk ook niet de tijd om het vaker door te nemen”, zei ze verontschuldigend. “Maar goed. Beter iets dan niets. Toch?” Ze maakte een kopietje van het laatste wensen formulier. “Ik hoop dat je er iets mee kunt”. Genoeg om een uitvaart te verzorgen, dacht ik. Maar veel te weinig om er een persoonlijke uitvaart van te maken. “Ik red me wel”, probeerde ik haar gerust te stellen.

Ik woon in een dorp met een aantal instellingen waar mensen met een complexe zorgvraag worden verzorgd. Met de meeste van deze instellingen werk ik samen. Zo ook met deze instelling, waar ik inmiddels de weg wel ken. Om de uitvaart van meneer voor te bereiden, spreek ik zijn begeleider en breng een bezoek aan zijn kamer waar ik een beeld probeer te vormen van wie hij was, wat hij deed en wat zijn hobby’s waren. Ook neem ik contact op met een broer en zus van hem.

Zijn uitvaart was intiem met een paar bewoners, familie, zijn begeleider en een aantal collega’s. Hij wilde begraven worden, stond in zijn wensenformulier dat was ingevuld op de dag dat hij in het huis was komen wonen. Ook wilde hij bloemen. Dankzij de begeleider hebben wij een afscheidsboeket uitgezocht dat bij meneer paste. In zijn CD-speler zat een CD met mooie muziek waarvan een paar nummers zijn gedraaid tijdens zijn afscheid. Zijn markante rollator stond naast zijn kist en zo klopte alles uiteindelijk.

Met deze instelling ben ik inmiddels in gesprek over het opstellen van een levensboek. Een document waarin het leven van iedere bewoner wordt vastgelegd. Waarin staat wie hij of zij is, wat hobby’s zijn, wat het lievelingseten en –kleur is, hoe de persoon denkt over geloof, en ga zo maar door. Eens per jaar wordt teruggekeken op de achterliggende periode en worden specifieke ervaringen genoteerd. Zo ontstaat een levend document dat een mooie afspiegeling is van iemands leven.

Een levensboek. Zou dat niet heel goed bij ons allemaal passen?

Niet ter vervanging van een wensenformulier, maar ernaast. Jaarlijks op een vast moment (bijvoorbeeld tussen Kerst en Oud en Nieuw) terugkijken op het afgelopen jaar. Opschrijven wat je hebt meegemaakt, hoe de vakantie geweest is, welke muziek je heel mooi vond, hoe het met de kinderen is gegaan, welke voornemens je hebt, et cetera. Waardevol voor jezelf om af en toe terug te lezen en waardevol op het moment dat invulling gegeven moet worden aan jouw eigen uitvaart. Of vind je het misschien lastig om hierover na te denken? Kom je er door alledaagse drukte gewoonweg niet aan toe? Of stop je het maar liever weg onder een grote stapel dossiers?