In de zon
Juist op het moment dat de zon zich even toont, blaast zij haar laatste adem uit. Alle kinderen hebben zich om moeders sterfbed verzameld en zijn erbij als zij rustig inslaapt. Het is beter zo. Al jaren is zij eigenlijk geen moeder meer. Zij keek wel, maar zag en herkende niet meer. Dat was moeilijk voor iedereen. En nu zij verlost is van die nare ziekte is zij eindelijk weer moeder.
Met de laatste verzorging helpen de dochters, terwijl de mannen in de naastgelegen kamer bezig zijn met het verzamelen van adressen. De mooiste herinneringen aan moeder worden verteld. “Weet je nog hoe zij genoot van de bloeiende hortensia’s in de tuin? En hoe zij uren in de brandende zon bezig was de tuin netjes te houden?”.
De volgende ochtend treffen wij elkaar in de tuin van het ouderlijk huis. Ik zie de vele gekleurde hortensia’s, het keurig gemaaide gazon en de enorme bloemenpracht. “Toen wij vanochtend naar moeder gingen, scheen de zon naar binnen en dat voelde zo fijn”, zo vertelde de jongste dochter. “Zij kijkt zo tevreden en niets doet mij weer terugdenken aan Alzheimer”. Er loopt een traan over haar wang en een oudere zus slaat een arm om haar heen en geeft haar een lieve kus. “Het is beter zo”. Iedereen knikt instemmend.
De weersvoorspelling op de dag van de uitvaart is ronduit slecht te noemen. Regen, regen en nog eens regen. Wat een contrast met de voorgaande dagen, waarbij de zon zo uitbundig heeft geschenen. Bij de aula van de begraafplaats staan de paraplu’s klaar. Tijdens de afscheidsbijeenkomst is de regen die op het dak van de aula klettert duidelijk te horen.
Aan het slot van de dienst begeleiden de kinderen hun moeder de aula uit naar haar laatste rustplaats. Als de muziek begint te spelen, schijnt zomaar ineens een voorzichtige zonnestraal door het raam van de aula. Het zal toch niet? Als de deuren van de aula open gaan, zien we dat de regen het pad over de begraafplaats heeft omgetoverd tot een beekje. De dreiging van regen is niet weg, maar op dit moment is het droog en schijnt de zon. We lopen door de plassen naar het graf en bij het graf kan ik niet anders dan vertellen welke rol de zon de afgelopen dagen gespeeld heeft. En hoe bijzonder het is dat de zon nu weer schijnt!
Tijdens het samenzijn na afloop van de begrafenis kijk ik naar buiten en zie dat het weer regent. Ik verwonder mij over hoe deze dag zich heeft ontwikkeld en hoe mooi en bijzonder het is geweest.
De volgende dag bezoek ik de begraafplaats nog even om te kijken of de bloemen mooi op het graf zijn gelegd. Van een afstand zie ik de bloemenpracht al. Een groot bloemstuk in het midden met alle bloemen uit haar oude tuin. Daar omheen een zee aan diverse bloemstukken. Uitgelicht door de zon!