Alles naar wens
“Hè? Is dít het? Nu al voorbij? Dat kan toch niet?” Er waren maar twee liedjes. Niemand heeft gesproken. Geen bloemen, geen warmte, geen recht gedaan aan wie ze was. Zij was zo bijzonder, in elk geval voor mij. Mijn oma
Voor jou, namens jou
“Nee. Dat kan ik niet. Voor grote groepen spreken? Alsjeblieft zeg. Ik krijg het al benauwd als ik eraan denk.” Je kunt het je niet meer voorstellen maar dat dacht ik écht. Mijn vader overleed tien jaar geleden. Hij is gescheiden van
Vergeet de ‘L’ niet
Brrrrrrr. Ik trek de rits zo hoog mogelijk en nestel mij in mijn jas. We wandelen door de bossen in Beekbergen. Het miezert. “Weet je nog hoe wij er tien jaar geleden voor stonden?”. Vera kijkt me aan en ik